روانپزشکی چیست؟

روانپزشکی شاخه ای از پزشکی است که بر تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری تمرکز دارد.

روانپزشک یک پزشک است که متخصص در بهداشت روان، از جمله اختلالات مصرف مواد.

روانپزشکان در ارزیابی جنبه های روانی و جسمی و مشکلات روحی واجد شرایط هستند.

مردم به دلایل بسیاری به دنبال کمک روانپزشکی هستند.

مشکلات می تواند ناگهانی باشد، مانند حمله ترسناک، توهمات ترسناک، افکار خودکشی، شنیدن صداها یا ممکن است شدیدتر باشند، مانند احساس غم و اندوه، ناامیدی، یا اضطراب که هرگز به نظر نمی رسد و یا مشکلی در کار نیست، باعث می شود زندگی روزمره به احساس تحریف و یا از دست دادن کنترل منجر شود.

یک روانپزشک خوب چه ویژگی هایی دارد؟

یک روانپزشک خوب ابتدا باید از بیمار سوالاتی بپرسد تا علائم سلامت روان را ارزیابی کند.

پزشک ممکن است در این مرحله بیماری را تشخیص دهد و از روش های درمانی مناسب استفاده کند.

گاهی برای تشخیص بیماری نیاز به آزمایشات بیشتری است.

پس از تشخیص بیماری، روانپزشک ممکن است دارو تجویز کند، گاهی بیمار را به روان درمانگر ارجاع می دهد. در برخی بیماری ها لازم است هر دو روش درمانی با هم انجام شود.

هنگامی که بیمار با علائم جدی مواجه است، گزینه درمان دارویی در اولویت است.

در درمان کودکان حساسیت بیشتر است و باید معاینه جامع سلامت روان انجام شود.

در این معاینات عوامل کلیدی مانند نگرانی های مربوط به رشد عصبی و سلامت روان از جمله عوامل عاطفی، شناختی، آموزشی، خانوادگی و ژنتیکی بررسی می شود. روند درمانی امکان دارد ترکیبی از موارد زیر باشد:

• درمان فردی، گروهی یا خانوادگی
• دارو
• مشاوره با سایر متخصصان

آموزش تحصیلی روانپزشکی

برای تبدیل شدن به یک روانپزشک، یک فرد باید دانشگاه پزشکی را کامل کند و یک آزمون کتبی برای مجوز دولتی برای تمرین پزشکی و سپس چهار سال کارآموزی در روانپزشکی.

اولین سال تحصیل کارآکوزی معمولا در بیمارستان مشغول به کار با بیماران با طیف وسیعی از بیماری های پزشکی می باشند.

پس از آن روانپزشک حداقل سه سال دیگر را صرف یادگیری تشخیص و درمان سلامت روان، از جمله اشکال مختلف روان درمانی و استفاده از داروهای روانپزشکی و سایر درمان ها می کند.

آموزش در محیط های بیمارستانی، سرپایی و اتاق های اضطراری صورت می گیرد.

پس از اتمام تحصیلات کارآموزی، اکثر روانپزشکان امتحان کتبی و شفاهی توسط هیئت روانپزشکی و مغز و اعصاب را برای تبدیل شدن به روانپزشک می دهند، آنها باید هر 10 سال مجددا تایید شوند.

بعضی روانپزشکان نیز پس از چهار سال روانپزشک عمومی، آموزش های تخصصی خاصی را امتحان می کنند. آموزش آنها ممکن است در گواهی:

• روانپزشکی کودکان و نوجوانان
• روانپزشکی جراحی
• روانپزشکی قانونی (قانونی)
• روانپزشکی اعتیاد
• دارو درد
• پزشکی روان شناختی (ذهن و بدن)
• داروهای خواب

بعضی روانپزشکان آموزش بیشتری در روانکاوی یا تحقیق روانشناختی را انتخاب می کنند.

تفاوت بین یک روانپزشک و روانشناس چیست؟

روانپزشک یک پزشک است (مدرک پزشکی و اقامتگاه کامل) با آموزش ویژه در روانپزشکی، یک روانپزشک قادر به انجام روان درمانی و تجویز داروها و درمان های دیگر است.

یک روانشناس معمولا دارای درجه پیشرفته است، بیشتر در روانشناسی بالینی و اغلب آموزش گسترده ای در تحقیقات و یا عمل بالینی دارد.

روانشناسان درمان اختلالات روانی را با روان درمانگری انجام می دهند و برخی از آنها در آزمایش و ارزیابی روانشناختی تخصص دارند.

تشخیص بیماری توسط روانپزشک

روانپزشکان از آنجا که پزشک هستند، می توانند طیف وسیعی از آزمایشگاه های پزشکی را انجام دهند و یا تست های روانشناختی و وضعیت فیزیکی و روانی که همراه با بحث با بیماران که کمک می کند تصویری از یک بیمار ارائه دهند را انجام دهند.

آموزش بالینی آنها را برای درک ارتباط پیچیده بین بیماری های عاطفی و دیگر بیماری های پزشکی و ارتباط با ژنتیک و سابقه خانوادگی، برای ارزیابی داده های پزشکی و روانی، تشخیص و کار با بیماران برای توسعه برنامه های درمانی را فراهم می کند.

تشخیص های خاص براساس معیارهای تعیین شده در راهنمای تشخیصی و آماری سازمان APA است.

اختلالات کتاب (DSM-5) که شامل توصیف، علائم و معیارهای دیگر برای تشخیص اختلالات ذهنی است.

روانپزشک چه بیماری‌ هایی را درمان می‌ کند؟

برای درک بهتر تخصص روانپزشک باید بدانیم این متخصص چه بیماری‌هایی را تشخیص داده و درمان می‌ کند.

روانپزشک طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها و مشکلات روانی را تشخیص می‌دهد.

در ادامه مهم‌ترین و شایع‌ترین بیماری‌هایی که توسط این متخصص درمان می‌ شود، ذکر می‌ کنیم.

افسردگی

اختلال افسردگی نوعی اختلال خلقی است که با احساس غم، خشم یا ازدست‌دادن توصیف می‌ شود.

افسردگی با اندوهی که پس از از دست‌ دادن یک عزیز تجربه می‌ کنیم، تفاوت دارد.

شخص افسرده معمولا حسی شبیه به تنفر از خود را دارد و عزت‌ نفس او پایین است.

ممکن است اختلالات افسردگی به‌قدری شدید باشد که روی فعالیت‌های روزمره تأثیر منفی داشته باشد یا روی روابط و برخی بیماری‌های مزمن تأثیر بگذارد.

مشکلاتی مانند آرتروز، آسم، بیماری قلبی عروقی، سرطان، دیابت و چاقی در زمان بروز علائم افسردگی بدتر می‌ شوند.

اگر دچار علائمی مانند حس اضطراب، ناامیدی و بی‌ ارزشی، گریه زیاد، احساس ناراحتی و عصبانیت، کاهش انرژی، تغییرات وزن، مشکل در خواب و افکار خودکشی هستید، باید سریعا به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنید.

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی باعث تغییرات شدید در خلق‌وخو می‌ شود.

قبلا به این بیماری، افسردگی شیدایی می‌ گفتند زیرا شخص در دو حالت اوج هیجان (شیدایی) و اوج ناراحتی (افسردگی) مدام تغییر می‌ کند.

در زمان افسردگی بیمار احساس ناراحتی و ناامیدی می‌ کند و علاقه خود را به بسیاری از چیزها از دست می‌ دهد.

وقتی به سمت شیدایی تغییر می‌ کند، احساس سرخوشی، انرژی زیاد و تحریک‌پذیری غیرعادی می‌ کند.

این نوسانات خلقی می‌ تواند تأثیر بسیار زیادی روی انرژی، فعالیت، خواب، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر داشته باشد.

این نوسانات خلقی ممکن است چندین بار در سال تکرار شود.

در بیشتر مواقع این مشکل با دارو و روان‌درمانی درمان می‌ شود.

اختلال اضطراب

اضطراب بخش طبیعی از زندگی است که همه ما در طول زندگی آن را تجربه می‌کنیم.

در اختلال اضطراب شخص اغلب نگرانی و ترس شدید دارد.

این ترس بیش از حد بوده و به طور مداوم تکرار می‌ شود.

بیمار در دوره‌های مکرر دچار حملات پانیک می‌ شود.

حمله پانیک احساس نگرانی و ترس شدید است که به طور ناگهانی ایجاد شده و در چند دقیقه به اوج خود می‌ رسد.

اختلال اضطرابی بدون دلیل ایجاد شده و حتما نباید شخص در موقعیت خطر باشد تا دچار حملات پانیک شود.

این اختلالات انواع مختلفی داشته که شامل اختلال اضطراب منتشر، اختلال اضطراب اجتماعی، فوبیا واختلال اضطراب جدایی است.

درمان‌های روانپزشکی می‌ تواند به درمان این اختلالات کمک کند.

اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی روی طرز فکر و احساسات بیمار نسبت به خود و دیگر افراد تأثیر می‌ گذارد.

در شرایطی که علائم شدید می‌ شوند، می‌ تواند روی زندگی روزمره تأثیر زیادی داشته باشد.

بیمار در رابطه‌ با تصویری که از خود ساخته است، مدیریت احساسات و رفتار و الگوی روابط ناپایدار دچار مشکل می‌ شود.

بیماران معمولا ترس شدیدی از رها شدن و بی‌ ثباتی دارند، تحمل تنهایی برای آنها سخت است.

اما به دلیل عصبانیت شدید و نوسانات خلقی دیگران از آنها دور می‌ شوند.

این اختلال معمولا در بزرگسالی خود را نشان می‌ دهد، اما با افزایش سن و گذشتن از دوره جوانی به‌مرور بهبود پیدا می‌ کند.

در بسیاری از مواقع درمان کارساز است و علائم این اختلال کاهش پیدا می‌ کند.

اختلالات خوردن

اختلالات خوردن انواع مختلفی داشته و همگی روی عادات غذایی، سلامت روان، احساسات و توانایی انجام کارها در زندگی روزمره تأثیر منفی دارند.

انواع مختلف این اختلال شامل بی‌ اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری می‌ شود.

در بسیاری از بیماران مبتلا به این اختلالات تمرکز روی وزن، شکل بدن و نوع غذا است.

به همین دلیل تأثیر بسیار منفی روی تغذیه سالم دارد و علاوه بر مشکلات روانی باعث ایجاد مشکلات جسمی مانند بیماری‌های مربوط به قلب، دستگاه گوارش، استخوان، دهان و دندان می‌ شوند.

این نوع اختلالات معمولا در نوجوانی و جوانی ظاهر می‌ شود و قابل‌ درمان است.

اختلالات وسواس اجباری

اختلال وسواس فکر یا جباری یا OCD، الگویی از رفتارها و ترس های ناخواسته است که باعث ایجاد رفتارهای تکراری اجباری می شود.

این وضعیت می تواند فعالیت های روزانه را مختل کند و باعث ناراحتی شود.

این بیماران اگر بخواهند وسواس های خود را نادیده بگیرند، بیشتر مضطرب می شوند.

در نهایت، آنها باید اقدامات اجباری را برای کنترل و کاهش اضطراب خود انجام دهند.

در فرد مبتلا به اختلال وسواس فکری، این چرخه بارها و بارها تکرار می شود و آن افکار و خواسته های مزاحم مدام برمی گردند.

برای مثال، ممکن است فردی ترس زیادی از آلوده شدن به میکروب داشته باشد.

به همین دلیل دائماً دست های خود را می شویند و این کار را تا جایی ادامه می دهند که زخم یا ترک بخورد.

توهمات

توهم یکی از علائم بیماری روانی است و نسبتاً شایع است.

محققان دقیقاً نمی دانند که چرا برخی افراد توهم دارند.

به عنوان مثال، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی چنین شرایطی را تجربه می کنند اما علت این مشکل مشخص نیست.

توهمات به اشکال مختلف از جمله توهمات شنوایی، بینایی، بویایی، چشایی، لمسی و فیزیکی وجود دارد.

مشکلاتی مانند مواد مخدر، روان پریشی پس از زایمان، اضطراب و افسردگی، ترک الکل، زوال عقل، تشنج، میگرن و اختلالات خواب می توانند باعث ایجاد توهم در فرد شوند.

اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD پس از یک رویداد وحشتناک ایجاد می شود.

ممکن است شخصی این رویداد را تجربه کرده باشد یا فقط آن را دیده باشد.

علائمی مانند فلاش بک، کابوس، اضطراب شدید و افکار غیرقابل کنترل باعث می شود فرد احساس ناراحتی کند.

بسیاری از مردم هنگام تجربه یک رویداد آسیب زا در کنار آمدن با این رویداد مشکل دارند اما با گذشت زمان و مراقبت از خود بهتر می شوند.

هنگامی که علائم هر روز بدتر می شوند و پس از ماه ها یا سال ها بهبود نمی یابند، ممکن است فرد از اختلال استرس پس از سانحه رنج ببرد.

افکار خودکشی

افکار خودکشی به دو گروه تقسیم می شوند.

برخی از افراد ممکن است افکار واضحی در مورد خودکشی و برنامه ریزی برای آن داشته باشند.

برخی از مردم فقط به مردن فکر می کنند و تصور می کنند که لیاقت این زندگی را ندارند.

در این مواقع، فرد ممکن است با انجام اقداماتی مانند پرهیز از الکل، تمرین تکنیک‌های آرام‌سازی و رفتن به مکان امن از شر افکار خودکشی خلاص شود.

بهترین اقدام مراجعه به روانپزشک است. برخی از بیماری های روانی زمینه ای مانند افسردگی شدید، شیدایی، اختلال دوقطبی، سوء مصرف مواد، اختلالات خوردن و اضطراب می توانند باعث این افکار شوند.

خودآزاری یا مازوخیسم

خودآزاری یا مازوخیسم نوعی بیماری روانی است که در آن فرد از درد و تحقیر لذت می برد و خود را انکار می کند.

نوعی از مازوخیسم به نام مازوخیسم جنسی وجود دارد که در آن فرد در حین فعالیت جنسی دچار درد می شود.

برخی از رفتارها نیز مازوخیسم روانی هستند و شامل رفتارها، صفات و تمایلات خاصی می شوند.

به عنوان مثال، فردی که نمی تواند نه بگوید، به شدت برای خوب بودن سرمایه گذاری می کند، در برابر دریافت کمک از دیگران مقاومت می کند و جذب افراد خودشیفته می شود، ممکن است از مازوخیسم رنج می برد.

روانپزشک از چه درمان هایی استفاده می کنند؟

روانپزشکان از درمان های مختلفی از جمله روان درمانی، داروها، مداخلات روانی اجتماعی و سایر درمان های متناسب با نیاز بیمار (درمان تشنج الکتریکی) استفاده می کنند.

روان درمانی که گاهی اوقات به اختصار درمان نامیده می شود، نوعی درمان است که شامل ارتباط کلامی بین درمانگر و مراجع است و می تواند برای درمان طیف وسیعی از اختلالات روانی و مشکلات عاطفی استفاده شود.

هدف روان درمانی حذف و کنترل علائم ناراحت کننده و ناتوان کننده به منظور بهبود عملکرد مراجع است.

بسته به وسعت و شدت اختلال، مدت درمان از چند جلسه در هفته تا چندین جلسه در طی سالیان متمادی متغیر است.

انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد.

در برخی به مراجع کمک می شود تا الگوهای رفتاری و فکری خود را تغییر دهند، در برخی دیگر این کمک با هدف یافتن تأثیر روابط و تجربیات گذشته بر رفتارهای فعلی و انواع دیگر روان درمانی است که هر کدام راه حل خاصی برای حل مشکلات دارند.

درمان شناختی رفتاری یک درمان هدف گرا است که بر حل مسئله تمرکز دارد.

شکل فشرده ای از روان درمانی فردی، روانکاوی می باشد که به جلسات مکرر نیاز خواهد داشت.

داروها برای اختلالات روانی مانند بیماری های جسمی استفاده می شوند.

پس از ارزیابی کامل، روانپزشکان برای درمان این اختلال دارو تجویز می کنند.

داروهای روانپزشکی برای اصلاح عدم تعادل مواد شیمیایی مغز که تصور می شود، در برخی از اختلالات روانی نقش دارند، کار می کنند.

علاوه بر این، بیمارانی که داروهای طولانی مدت مصرف می کنند باید به طور دوره ای به روانپزشک خود مراجعه کنند تا اثربخشی دارو و عوارض جانبی احتمالی را بررسی کنند.

روانپزشکان کجا کار می کنند؟

روانپزشکان در زمینه های مختلف از جمله اقدامات خصوصی، کلینیک ها، بیمارستان های عمومی و روانپزشکی، مراکز پزشکی دانشگاه، سازمان های اجتماعی، دادگاه ها و زندان ها، خانه های پرستاری، صنعت، دولت، تنظیمات نظامی، برنامه های توانبخشی، اتاق های اورژانس، برنامه های بهداشت و درمان و بسیاری از مکان های دیگر هستند.

حدود نیمی از روانپزشکان در ایالات متحده اقدامات خصوصی را حفظ می کنند و بسیاری از روانپزشکان در محیط های مختلف کار می کنند.

حدود 45000 روانپزشک در ایالات متحده وجود دارد.